Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

vainly hoping

  • 1 inritus (irr-)

        inritus (irr-) adj.    [2 in+ratus], undecided, unsettled, invalid, void, of no effect: quod modo erat ratum, inritum est, T.: testamentum: quaeque augur dira defixerit, inrita infectaque sunto.— Vain, useless, without effect, ineffectual: omissā inritā re, abandoning the useless effort, L.: tela, V.: labor anni, O.: oblivio, L.: inritum Quodcumque retro est efficiet, worthless, H.—As subst n., nothingness, vanity, worthlessness: spes ad inritum redacta, L.: cadere in inritum, Ta.: inrita dicere, useless words, O.—Of persons, asking in vain, accomplishing nothing, baffled, failing: variis adsultibus inritus urget, V.: venit inrita turba, Tb.: inritis hostibus, Ta.: spei, vainly hoping, Cu.

    Latin-English dictionary > inritus (irr-)

  • 2 inritus

    1.
    irrĭtus ( inr-), a, um, adj. [2. inratus], invalid.
    I.
    Lit.
    A.
    Undecided, unfixed, void, of no effect:

    quod modo erat ratum, irritum est,

    Ter. Phorm, 4, 7, 58:

    testamentum irritum facere,

    Cic. Phil. 2, 42, 109:

    testamentum pro irrito habere,

    Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:

    injurias rescindere et irritas facere,

    Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:

    quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,

    id. Leg. 2, 8, 21:

    omnia ab iis acta,

    Vell. 2, 43, 1:

    pacta,

    Sil. 6, 696:

    Tiberii voluntas,

    Suet. Calig. 14:

    somnia,

    of no significance, id. Aug. 91:

    Remus aves irritas habuit,

    Gell. 13, 14.—
    B.
    Vain, useless, without effect, ineffectual:

    ingrata atque irrita esse omnia intellego,

    Plaut. As. 1, 2, 10:

    inceptum,

    Liv. 29, 35; 24, 19:

    dona,

    Verg. G. 4, 519:

    tela,

    id. A. 2, 459:

    moenia,

    Ov. M. 12, 587:

    labor anni,

    id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:

    verba,

    Ov. R. Am. 286:

    tua dicta factaque,

    Cat. 30, 10:

    spes,

    Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:

    oblivio,

    Liv. 28, 29:

    lingua (Cassandrae),

    Prop. 3, 13 (4, 12), 66:

    remedium,

    Tac. H. 4, 81:

    preces,

    Plin. Pan. 26:

    ova,

    fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—
    II.
    Transf., of persons, that does or undertakes a thing in vain, to no purpose, without effect.
    (α).
    With gen.:

    irritus legationis,

    Tac. H. 4, 32:

    consilii,

    Vell. 2, 63, 2:

    propositi,

    Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:

    spei,

    vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:

    incepti,

    Sil. 7, 131.—
    (β).
    Absol.:

    variis assultibus irritus urget,

    Verg. A. 5, 442:

    venit et e templis irrita turba domum,

    without a response, Tib. 2, 3, 22:

    irriti legati remittuntur,

    Tac. A. 15, 25:

    domum irritus rediit,

    Sen. Ben. 6, 11:

    discedere irritum putebat,

    Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:

    spes ad irritum redacta,

    Liv. 28, 31:

    spes ad irritum cadens,

    id. 2, 6:

    victoria ad inritum revolvebatur,

    Tac. H. 3, 26:

    cecidisse in inritum labores,

    id. ib. 3, 53 fin.:

    irrita dicere,

    useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.
    2.
    irrītus, ūs, m., v. hirritus.

    Lewis & Short latin dictionary > inritus

  • 3 irritum

    1.
    irrĭtus ( inr-), a, um, adj. [2. inratus], invalid.
    I.
    Lit.
    A.
    Undecided, unfixed, void, of no effect:

    quod modo erat ratum, irritum est,

    Ter. Phorm, 4, 7, 58:

    testamentum irritum facere,

    Cic. Phil. 2, 42, 109:

    testamentum pro irrito habere,

    Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:

    injurias rescindere et irritas facere,

    Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:

    quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,

    id. Leg. 2, 8, 21:

    omnia ab iis acta,

    Vell. 2, 43, 1:

    pacta,

    Sil. 6, 696:

    Tiberii voluntas,

    Suet. Calig. 14:

    somnia,

    of no significance, id. Aug. 91:

    Remus aves irritas habuit,

    Gell. 13, 14.—
    B.
    Vain, useless, without effect, ineffectual:

    ingrata atque irrita esse omnia intellego,

    Plaut. As. 1, 2, 10:

    inceptum,

    Liv. 29, 35; 24, 19:

    dona,

    Verg. G. 4, 519:

    tela,

    id. A. 2, 459:

    moenia,

    Ov. M. 12, 587:

    labor anni,

    id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:

    verba,

    Ov. R. Am. 286:

    tua dicta factaque,

    Cat. 30, 10:

    spes,

    Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:

    oblivio,

    Liv. 28, 29:

    lingua (Cassandrae),

    Prop. 3, 13 (4, 12), 66:

    remedium,

    Tac. H. 4, 81:

    preces,

    Plin. Pan. 26:

    ova,

    fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—
    II.
    Transf., of persons, that does or undertakes a thing in vain, to no purpose, without effect.
    (α).
    With gen.:

    irritus legationis,

    Tac. H. 4, 32:

    consilii,

    Vell. 2, 63, 2:

    propositi,

    Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:

    spei,

    vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:

    incepti,

    Sil. 7, 131.—
    (β).
    Absol.:

    variis assultibus irritus urget,

    Verg. A. 5, 442:

    venit et e templis irrita turba domum,

    without a response, Tib. 2, 3, 22:

    irriti legati remittuntur,

    Tac. A. 15, 25:

    domum irritus rediit,

    Sen. Ben. 6, 11:

    discedere irritum putebat,

    Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:

    spes ad irritum redacta,

    Liv. 28, 31:

    spes ad irritum cadens,

    id. 2, 6:

    victoria ad inritum revolvebatur,

    Tac. H. 3, 26:

    cecidisse in inritum labores,

    id. ib. 3, 53 fin.:

    irrita dicere,

    useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.
    2.
    irrītus, ūs, m., v. hirritus.

    Lewis & Short latin dictionary > irritum

  • 4 irritus

    1.
    irrĭtus ( inr-), a, um, adj. [2. inratus], invalid.
    I.
    Lit.
    A.
    Undecided, unfixed, void, of no effect:

    quod modo erat ratum, irritum est,

    Ter. Phorm, 4, 7, 58:

    testamentum irritum facere,

    Cic. Phil. 2, 42, 109:

    testamentum pro irrito habere,

    Suet. Tib. 51; Gai. Inst. 2, 146 sq.; Paul. Sent. 3, 5, 14:

    injurias rescindere et irritas facere,

    Cic. Verr. 2, 2, 26, § 63:

    quaeque augur injusta, nefasta, vitiosa, dira, defixerit, inrita infectaque sunto,

    id. Leg. 2, 8, 21:

    omnia ab iis acta,

    Vell. 2, 43, 1:

    pacta,

    Sil. 6, 696:

    Tiberii voluntas,

    Suet. Calig. 14:

    somnia,

    of no significance, id. Aug. 91:

    Remus aves irritas habuit,

    Gell. 13, 14.—
    B.
    Vain, useless, without effect, ineffectual:

    ingrata atque irrita esse omnia intellego,

    Plaut. As. 1, 2, 10:

    inceptum,

    Liv. 29, 35; 24, 19:

    dona,

    Verg. G. 4, 519:

    tela,

    id. A. 2, 459:

    moenia,

    Ov. M. 12, 587:

    labor anni,

    id. ib. 1, 273; Quint. 12, 1, 13:

    verba,

    Ov. R. Am. 286:

    tua dicta factaque,

    Cat. 30, 10:

    spes,

    Liv. 22, 20; Stat. Th. 10, 45:

    oblivio,

    Liv. 28, 29:

    lingua (Cassandrae),

    Prop. 3, 13 (4, 12), 66:

    remedium,

    Tac. H. 4, 81:

    preces,

    Plin. Pan. 26:

    ova,

    fruitless, infertile, Plin. 10, 58, 79, § 160.—
    II.
    Transf., of persons, that does or undertakes a thing in vain, to no purpose, without effect.
    (α).
    With gen.:

    irritus legationis,

    Tac. H. 4, 32:

    consilii,

    Vell. 2, 63, 2:

    propositi,

    Val. Max. 4, 3, 3 [p. 1003] ext.:

    spei,

    vainly hoping, Curt. 6, 5, 31:

    incepti,

    Sil. 7, 131.—
    (β).
    Absol.:

    variis assultibus irritus urget,

    Verg. A. 5, 442:

    venit et e templis irrita turba domum,

    without a response, Tib. 2, 3, 22:

    irriti legati remittuntur,

    Tac. A. 15, 25:

    domum irritus rediit,

    Sen. Ben. 6, 11:

    discedere irritum putebat,

    Curt. 4, 4, 2: irritus qui habebatur, laudabatur, good for nothing, Cat. ap. Gell. 11, 2, 2.— Subst.: irrĭtum, i, n., nothingness, vanity, worthlessness:

    spes ad irritum redacta,

    Liv. 28, 31:

    spes ad irritum cadens,

    id. 2, 6:

    victoria ad inritum revolvebatur,

    Tac. H. 3, 26:

    cecidisse in inritum labores,

    id. ib. 3, 53 fin.:

    irrita dicere,

    useless words, Ov. M. 11, 40.— Adv.: irrĭtē, in vain, Cassiod. Var. 1, 4; 12, 2.
    2.
    irrītus, ūs, m., v. hirritus.

    Lewis & Short latin dictionary > irritus

См. также в других словарях:

  • Erasmus, Desiderius — born Oct. 27, 1469, Rotterdam, Holland died July 12, 1536, Basel, Switz. Dutch priest and humanist, considered the greatest European scholar of the 16th century. The illegitimate son of a priest and a physician s daughter, he entered a monastery… …   Universalium

  • Richard Baxter — (November 12, 1615 December 8, 1691) was an English Puritan church leader, theologian and controversialist, called by Dean Stanley the chief of English Protestant Schoolmen .Early life and educationBaxter was born at Rowton, in Shropshire, at the …   Wikipedia

  • Grande Armée — La Grande Armée Active 1805–15 Country …   Wikipedia

  • Étienne Marcel — (died July 31, 1358) was provost of the merchants of Paris under King John II.Étienne Marcel belonged by birth to the wealthy Parisian bourgeoisie, being the son of a clothier named Simon Marcel and of Isabelle Barbou. He is mentioned as provost… …   Wikipedia

  • Wilkes, John — born Oct. 17, 1725, London, Eng. died Dec. 26, 1797, London English politician. The son of a successful malt distiller, he was educated at an academy at Hertford and afterward privately tutored. His marriage to Mary Meade (1747), heiress of the… …   Universalium

  • Maud Cunard — Lady Cunard as Britannia, with Sir Thomas Beecham, 1919 Maud Alice Burke (3 August 1872 – 10 July 1948), later Lady Cunard, known as Emerald, was an American born, London based society hostess. She had long relationships with the novelist George… …   Wikipedia

  • international relations — a branch of political science dealing with the relations between nations. [1970 75] * * * Study of the relations of states with each other and with international organizations and certain subnational entities (e.g., bureaucracies and political… …   Universalium

  • France — /frans, frahns/; Fr. /frddahonns/, n. 1. Anatole /ann nann tawl /, (Jacques Anatole Thibault), 1844 1924, French novelist and essayist: Nobel prize 1921. 2. a republic in W Europe. 58,470,421; 212,736 sq. mi. (550,985 sq. km). Cap.: Paris. 3.… …   Universalium

  • World War II — the war between the Axis and the Allies, beginning on September 1, 1939, with the German invasion of Poland and ending with the surrender of Germany on May 8, 1945, and of Japan on August 14, 1945. Abbr.: WWII * * * or Second World War (1939–45)… …   Universalium

  • World War I — the war fought mainly in Europe and the Middle East, between the Central Powers and the Allies, beginning on July 28, 1914, and ending on November 11, 1918, with the collapse of the Central Powers. Abbr.: WWI Also called Great War, War of the… …   Universalium

  • Manfred Symphony — The Manfred Symphony in B minor, Op. 58, is a programmatic symphony composed by Pyotr Ilyich Tchaikovsky between May and September 1885. It is based on the poem Manfred written by Lord Byron in 1817. It is the only one of Tchaikovsky s symphonies …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»